- یزید حمیری (یَ)
ابن زیاد بن ربیعه حمیری، مکنی به ابوعثمان و ملقب به مفرغ ومعروف به ابن مفرغ، شاعر غزلسرا و هجوگوی چیره دستی بود و نیز مدایح بلند و اشعار نغزی از او برجای مانده است. نام او در بیشتر مآخذ ’یزید بن ربیعه’ و گاهی ’یزید بن مفرغ’ آمده است.. شاعر معروف عرب که در آغاز عهد اموی در ایران می زیست و در خوزستان به دختری تعلق خاطر یافت. عباد بن زیاد برادر عبیدالله بن زیاد را هجو گفت و در نتیجه مورد خشم عبیدالله قرار گرفت و مدتی در بصره محبوس بود. روزی عبیدالله فرمان داد او را با خوک و گربه ای به یک ریسمان بستند ودر شهر بصره گردانیدند و چند کودک پارسی زبان دنبال او راه افتادند و می گفتند ’این چیست، این چیست ؟’ یزید در پاسخ آنان می گفت: ’آب است و نبیذ است، عصارات زبیب است. سمیه روسپیذ است’. (سمیه مادر زیاد بن ابیه بود). و رجوع به مادۀ ابن مفرغ (یزید بن زیاد...) و تاریخ الخلفاء ص 10 و ابن خلکان ج 2 ص 444 و معجم الادباء ج 7 ص 297 و کامل ابن اثیر ج 3 ص 260 و تاریخ سیستان ص 95 و 96 و 213 و احوال و اشعار رودکی ص 245 و 246 شود